“Waar komt goud vandaan”, was een vraag van een kind van 10 tijdens Studio Snugger dit weekend. Nu had ik deze vraag in dit kinderprogramma twee jaar geleden sowieso gemist en als mijn dochter van één zich niet in de wintertijd had vergist, was dat ook nu nog het geval geweest. Toch zette de vraag mij wel aan het denken, zeker ook omdat het antwoord mij verraste. Goud is namelijk in overvloed in de ruimte aanwezig. Wanneer twee neutronensterren op elkaar botsen, wordt er goud gevormd en dit slaat op planeten neer als restafval van deze explosie. Kortom het goud in onze bodem is lang geleden gevormd als gevolg van zo’n klap, maar interessanter nog meer van dit edelmetaal is onderweg naar onze planeet in de vorm van meteorieten.

Alleen wat nu als goud net zo veel voorkomt als water of zand. Dat je met een schep in de grond een forse klomp naar bovenhaalt en na een dagje spitten vele kilo’s goud rijker bent. Ben je dan ook echt rijker?

Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk is de waarde van goud op dat moment net zo hoog als de beperkte kosten voor het opgraven van dit metaal, vergelijkbaar met een kuub zand. Daarmee is het niet meer de basis van munteenheden en overheidsfinanciën en zullen er ook niet veel huwelijken meer bezegeld worden met een gouden ring. Kortom de waarde van goud of welk ander goed dan ook, hangt samen met de moeite die het kost om dit goed te verkrijgen en bovenal met de totale beschikbaarheid van dit goed.

Nu zien we dat in de tuinbouwsector ook iets waardevols wordt gecreëerd, namelijk gezonde voeding en mooie bloemen- en planten. Om dit soort producten te maken, zijn er meerdere productiemiddelen nodig en zit de echte waarde van het product en het bedrijf besloten in de manier waarop de ondernemer al die productiemiddelen inzet. Kortom de vent maakt de tent!

Los van de waarde van de opstanden uitgedrukt in vierkante meters en kilogrammen staal, aluminium en glas is er dus een factor ondernemerschap die de prijs van een bedrijf in grote mate bepaalt. Maar waar zie ik die waarde eigenlijk terug als ik een taxatierapport opensla?

Die vind je niet. Mijn inziens kent de klassieke taxatie dan ook twee beperkingen;

• Bij hoogconjunctuur lukt het waarschijnlijk 85% van de bedrijven om een boterham te verdienen en zien we de onroerend goed prijzen meelopen met dit sentiment. In het geval van laagconjunctuur is het echter maar de vraag of je voor deze prijs het bedrijf rendabel kan exploiteren. De spreekwoordelijke ‘kat in de zak’;
• Daarnaast is een bedrijf in de handen van een topondernemer mogelijk wel 30% meer waard dan in de handen van een matige ondernemer en taxeer je eigenlijk altijd op de middelmaat, wanneer je een bedrijfswaarde probeert te vatten in meters grond, staal, aluminium en glas.

Ik zie gelukkig de eerste bedrijfswaarderingen voorbijkomen, waarbij de waarde samenhangt met een inschatting van de duurzame kasstromen i.p.v. oppervlakte maal prijs. Neem je een bedrijf over dan is dit de meest eerlijke manier om ondernemerschap af te rekenen, naast dat het sentiment uitsluit in de prijsvorming. Het kan alsnog betekenen dat een bedrijf meer waard is, dan de huidige boekwaarde, maar afhankelijk van de schuldpositie zijn aandelen effectief geld waard of waardeloos. Een bedrijf is daarmee net zoveel waard, als wat je er mee kunt verdienen en zou dus ook gewaardeerd moeten worden op die manier!