Het is misschien een open deur, maar door het Corona virus kan 2020 nu al de boeken in als een bijzonder roerig jaar. Ook al is het normale leven weer enigszins herstart en lijkt de ergste crisis bezworen, we kunnen nog niet goed inschatten wat de echte impact van deze crisis is op samenleving en economie. Daarbij staan we mogelijk aan de vooravond van een tumultueus najaar en de impact hiervan op onze sector laat zich zodoende nog maar moeilijk raden.

Ik proef momenteel vooral opluchting bij ondernemers. Zeker in de sierteelt lijkt Corona alweer eeuwen geleden met herstellende prijsvorming en een inhaalslag in omzet. In de glasgroente is het Corona effect nog wel steeds merkbaar, doordat het out-of-home segment maar beperkt afneemt, maar hier vallen de producties mee (door goed weer), zijn de energiekosten lager dan gedacht en zijn er legio scholieren inzetbaar om ook hier de kosten onder controle te houden. Het is niet voor niets dat de NOW regeling en het Noodfonds beperkt is aangesproken en in veel gevallen (deels) moet worden terugbetaald. Kortom we houden als sector vooralsnog de eigen broek op en hopen vooral dat het restant van 2020 geen verdere beperkingen brengt.

En daar wringt wel de schoen in mijn ogen. Die garantie krijgen we namelijk niet voor komende kwartalen. Los van het feit dat de steunmaatregelen hier niet goed op voorzien, is het ook lastig in te schatten welk effect Corona dit najaar heeft op onze belangrijkste exportmarkten. Gaan niet-noodzakelijke voorzieningen weer dicht, dan missen we in de sierteelt klanten als bloemisten en tuincentrums en is de impact groter, dan wanneer in deze winkels alleen beperkingen op het aantal bezoekers (blijven) gelden. Het is daarmee lastig sturen. Waar doe je immers goed aan?

De belangrijkste les die ik heb getrokken n.a.v. de periode Maart t/m Mei is dat je ook moet durven wachten met ingrijpen en dat wachten niet altijd geld hoeft te kosten. Je bent als ondernemer geneigd om snel te handelen op veranderende omstandigheden. Dit doe je immers in de kas dagelijks o.b.v. de weersvoorspellingen. Afgelopen periode laat echter zien dat door te wachten, je meer informatie beschikbaar hebt en dus een betere afweging kan maken, welke keuze wel en welke keuze niet bijdraagt aan een goed eindresultaat.

Dit kan echter alleen wanneer je inzicht hebt in je kostprijs per week, per eenheid, per m2. Dit was al cruciaal, maar wordt in tijden van crisis nog eens uitvergroot. In tijden van onzekerheid biedt het je namelijk ook inzicht in de kosten van niet ingrijpen. Daarmee krijgt ‘niets doen’ een prijs, zoals je elke investeringsbeslissing doorrekent en dit maakt de keuze eenvoudiger. De afweging wordt zodoende: “voor x-bedrag koop ik een week tijd en kan ik een betere afweging maken voor wat betreft het vernietigen van product, afbestellen plantmateriaal, terugschroeven van de energie input etc., ben ik bereid dit geld te investeren”?

Kortom door inzicht in de kosten per eenheid creëer je rust ook wanneer de markt volledig op zijn kop staat en deze rust geeft je als ondernemer de ruimte om tot betere beslissingen te komen. Kalmte zal je dus letterlijk redden, zeker in tijden van crisis!