Onlangs viel mijn oog op een foldertje voor Duurzaam beleggen van één der grootbanken in Nederland. Het was nu toch echt tijd om te beleggen in duurzaamheid, want met jouw inleg kon dit beleggingsfonds investeren in windmolens en die windmolens die draaiden zo rendabel, daar was met gemak een rendement mee te behalen van 8%. Geen windmolen dus, maar een geldmolen!**

Nu is de Nobelprijs voor de economie al in de jaren ’60 uitgereikt aan een Amerikaanse econoom, die duidelijk het verband legde tussen risico en rendement. Eugene Fama, ook wel bekend als “Vader Financiën”, stelde dat er een basisrendement op investeringen is, welke overeen komt met het rendement op staatsleningen. Immers de kans dat een overheid failliet gaat is minimaal, dus wanneer je belegt in een staatsfonds krijg je ten alle tijden je geld plus minimumrente terug.

Accepteer je een hoger risico, dan stijgt ook de rendementseis. Er is namelijk een kans op niet terugbetalen en dus wil je hiervoor reserveren. Afhankelijk van het beoogde risicoprofiel stijgt de rentefactor. Het risicoprofiel stijgt wanneer er geen onderpand kan worden verstrekt, wanneer je slechts kiest voor het beleggen in één specifieke sector en dus niet voor spreiding tussen sectoren. En in de laatste plaats doordat er een kans is dat de hemel op ons neervalt, ofwel er een crisis ontstaat die niet was voorzien, door economen ook wel systeemrisico genoemd.

Terug naar de folder. Wat zegt men nu eigenlijk, wanneer we dit fonds door de bril van Eugene Fama bekijken. De Nederlandse overheid leent momenteel 10 jaar lang voor 0,048%. Wil ik mijn geld dus 10 jaar lang ‘risicovrij’ beleggen, dan krijg ik hier dus slechts een rentevergoeding voor van 0,048%. Beleg  ik vervolgens al mijn spaarcentjes in dit fonds voor Duurzaam beleggen dan is dit 8%. Over dezelfde looptijd gaat het rendement dus 166,7 keer over de kop ten opzichte van de staatslening. Zou dit misschien ook iets betekenen voor het risico dan ik loop als investeerder?

Lees je niet alleen de voorpagina van dit soort folders, maar houd je het vol tot aan de laatste pagina, dan valt op dat het gaat om een beleggingsproduct met een hoog risicoprofiel en daarbij vermeldt men standaard dat uit het verleden behaalde rendementen geen garantie bieden voor de toekomst.

Dit mag voor sommige logisch in de oren klinken en voor de ervaren beleggers, zoals pensioenfondsen en andere vermogensbeheerders, zelfs gesneden koek zijn. In de praktijk zijn er echter legio ‘kleine’ investeerders en particulieren actief die dit soort investeringsbeslissingen niet juist afwegen en uiteindelijk bedrogen uitkomen. Iedere kans op rendement kent zijn eigen risicoprofiel en hoe hoger het beoogde rendement, hoe groter de kans is op negatieve afwijkingen. Laat je dus niet verleiden door de eerste de beste geldmolen, want het kan uiteindelijk toch een malle molen blijken te zijn!